تولید ومصرف محصولات فولادی رامی توان به عنوان یکی از مولفه های موثر در توسعه اقتصادی و بالاخص توسعه زیر ساخت های یک کشور به شمار آورد.

نگاه عمومی به این صنعت محدود به میزان سود دهی و بازگشت سرمایه نبوده وصنعت فولاد به عنوان یک صنعت اسراتژیک وکلیدی محسوب می شود. نرخ رشد تولید فولاد خام در دو دهه گذشته بیانگر رونق قابل توجه این صنعت در سالهای اخیر است. این رشد تا به حدی است که حجم تقریبی معاملات محصولات فولادی در سال 2015 میلادی به رقمی بالغ بر 1300 میلیارد ریال است.

این در حالی است که در چند سال اخیر کاهش رشد اقتصادی اژدهای آسیا (چین) به همراه بحران اقتصادی در دنیا باعث شده تا بنا بر آمارهای موجود ، بازار جهانی فولاد در سال 2015 با عددی بالغ بر 150 میلیون تن مازاد عرضه مواجه باشد. این حجم بالای مازاد عرضه بعلاوه عدم تمایل چین به کاهش قابل توجه تولید خود و همچنین حرکت آهسته اقتصاد جهانی در خروج از رکود باعث افت چشمگیر قیمت های جهانی شده  و بالطبع تولید کنندگان این صنعت را با دشواری های زیادی روبه رو ساخته است.

رکود اقتصادی در دنیا ومازاد تقاضا در بازارهای جهانی مشکلات جدیدی را نیز  در خصوص صادرات برای  صنعت فولاد  ایران به ارمغان آورده است. اضافه بر تمامی مشکلات ذکر شده، مشکل تحریمهای اعمالی را نیز باید در نظر داشت که نه تنها در بخش فروش و درآمد ، بلکه در افزایش قیمت تمام شده هزینه های تولید، شامل مواد مصرفی و مواد اولیه تاثیرات غیر قابل انکاری را داشته است.

درست است که صنعت فولاد در دنیا وبا شرایط مشابه وحتی دشوارتر در ایران در حال گذر از یک بحران است ولی این لزوما” به این معنی نیست که آینده مطلوبی هم برای آن متصور نبود.

بر اساس پیش بینی های بعمل آمده ،آینده صنعت فولاد در ایران نیز کم فروغ نخواهد بود.علاوه بر تاثیرات رفع تحریم ها وکاهش هزینه های مترتب بر آن ،سرمایه گذاری در پروژه های عمرانی ودر نتیجه افزایش تقاضا در سال های آتی دور از انتظار نیست.